List do Rodziców
Szanowni Państwo,
W tej trudnej sytuacji zwracamy się z prośbą o pomoc w realizacji zadań edukacyjnych, dołożymy wszelkich starań, by nauczanie zdalne w naszej szkole przebiegło sprawnie i efektywnie.
W razie jakichkolwiek problemów i uwag prosimy o kontakt przez wychowawcę.
Do obowiązków rodzica należy:
-
Nawiązanie kontaktu z nauczycielem w sposób wskazany przez szkołę lub nauczyciela.
-
Umożliwienie dziecku dostępu do internetu na czas nauki
-
Zorganizowanie miejsca do nauki w domu
-
Pomoc dziecku w odszukaniu i odebraniu informacji o e-lekcjach pod podanym adresem.
-
Przeglądanie szkolnej strony internetowej http://sp5.wolomin.org/ i wiadomości z dziennika elektronicznego WULCAN -codziennie
-
Pomoc w przesyłaniu zadanych prac w sposób wskazany przez nauczyciela; z wiadomości i umiejętności nabytych samodzielnie w czasie kwarantanny uczeń będzie rozliczany.
-
W ramach potrzeb pomoc w korzystaniu z dyżurów/ konsultacji/ zdalnych lekcji dla uczniów telefonicznych/emailowych/poprzez komunikatory – forma kontaktu wskazana przez szkołę lub nauczyciela.
-
Pomoce we wspomaganiu samodzielnej nauki dziecka w domu
-
motywowanie dziecka do pracy.
-
drobne nagrody za zrealizowany plan, typu ulubiona bajka, serial, czat ze znajomymi, film, deser, potrawa, możliwość zabawy z rodzicem w określonym czasie
-
pomoc w planowaniu (przewidzieć, określić, ile czasu i wysiłku potrzeba na opanowanie określonego materiału).
-
pomoc w nauce, odpowiedzi na wątpliwości
-
systematyczność w kontrolowaniu dziecka (codziennie)
Pomóż dziecku ułożyć plan dnia.
Przykład
10. Czas na relaks 11. Po wykonaniu planu e-nauki nagrodą może być obejrzenie ulubionego serialu itp.
|
Kiedy dziecko, po odpoczynku nadal nie zabiera się do nauki, pomóżmy mu. Zachęta, zainteresowanie nauką, dyskretnie naprowadzenie, pobudzenie dziecka do działania – do własnej inwencji, to właśnie jest najlepsza pomoc rodziców. Pomocny link https://swierszczyk.pl/polecane-artykuly/szkola-dla-rodzicow/jak-zachecac-dziecko-do-wspolpracy
Dzieciom może być trudno samemu motywować się do pracy przez dłuższy czas, polecamy sprawdzone sposoby.
WSKAZÓWKI Aby zachęcić dziecko do współpracy wg J. Sakowskiej:
Istotne są właściwie sformułowane komunikaty, którymi chcemy zachęcić dziecko do współpracy z nami. Oto słowa-klucze: zaczynamy od Potrzebuję… Jeśli dziecko zlekceważy naszą prośbę wtedy powtarzamy to samo zaczynając od Zależy mi… Najmocniejszym z tych jest rozpoczęcie zdania do Oczekuję… 8.00. Jeśli nadal nie skutkuje możemy całkiem stanowczo powiedzieć Oczekuję że zaczniemy pracować w tym samym czasie czyli od 8.00 Chcąc zdyscyplinować dziecko, należy nie tylko uwzględnić jego uczucia, lecz także zrozumieć i zaakceptować niechęć do ograniczeń. Trudno się przecież spodziewać, żeby cieszyło się z zakazów. Tylko wtedy mamy szansę na dobrowolne zaakceptowanie przez dziecko zmiany zachowania i wyrobienie samodyscypliny. |
Bezpieczeństwo w sieci
Drodzy Rodzice, pamiętajcie, aby dzieci korzystały z Internetu i komputera zawsze pod Waszym nadzorem. Wszelkie informacje dotyczące bezpiecznego korzystania z Internetu znajdziecie na stronie SIECIAKI.PL
Jeśli w czasie pracy dziecku nasuną się jakieś pytania, czy powstaną trudności, staramy się mu pomóc, ale nie odrabiamy sami za dziecko jego pracy domowej. Wykonywanie różnych prac za dziecko jest z natury szkodliwe. Hamuje samodzielność dziecka, przyzwyczaja do nieuczciwości, jak również do unikania większego wysiłku. Nie jest wskazane pozostawiać dziecko samemu sobie, ani też wtrącanie się do jego pracy, wystarczy nasza kontrola. W przypadku, gdy zauważymy błąd, nakłońmy je, by jeszcze raz samo sprawdziło, czy wszystko jest w porządku, zastosujmy pytania naprowadzające. Jak zachęcać dziecko do samodzielności pomocne wskazówki znajdziemy na stronie https://swierszczyk.pl/polecane-artykuly/szkola-dla-rodzicow/jak-zachecac-dziecko-do-samodzielnosci
WSKAZÓWKI pomocne w zachęcaniu do samodzielności wg J. Sakowskiej
Samodzielność może być „funkcjonalna” – kształtowana od najmłodszych lat, np. Trzeba nakryć do stołu, Są talerze do wytarcia, lub polegająca na umiejętności podejmowania decyzji – bardzo ważna, może być doświadczeniem dziecka, jeśli rodzice zechcą podjąć pewne ryzyko. Skąd bierze się odwaga u dziecka? Wg J. Basistowa
|
Aby w odpowiednim momencie pomóc dziecku ,,w pracy nad lekcjami”, rodzice powinni na bieżąco orientować się w jego osiągnięciach, kłopotach i porażkach. Dziecko musi być przekonane, że rodzice interesują się jego nauką na co dzień, dostrzegają sukcesy i cieszą się nimi, nie bagatelizują żadnych jego zaniedbań. W tym celu potrzebna jest systematyczna kontrola i współpraca ze szkołą (stały kontakt z nauczycielem). Wdrażanie do samodzielności to trudna sztuka, ale nie za trudna dla rodziców, którzy rozumnie kochają swoje dzieci. Pora odpoczynku, zabawy czy rozrywki powinna być z góry ustalona tak, aby w czasie odrabiania lekcji inne zajęcia i sprawy nie zakłócały dziecku spokoju i niepotrzebnie nie zaprzątały głowy. W ten sposób nauce szkolnej dziecka nadajemy rangę spraw ważnych, ucząc je poważnego traktowania obowiązków szkolnych.
W budżecie czasu ucznia lekcje powinny znaleźć się na pierwszym planie, a godziny przeznaczone na naukę muszą być respektowane przez całą rodzinę.
Nie można w tym czasie prowadzić w domu głośnych rozmów, nie trzeba kręcić się i robić zamieszania lub też z błahego powodu odrywać dziecko od pracy. Radio i telewizor powinny być wyciszone (przy pracy umysłowej niezbędna jest koncentracja).
Stworzenie dziecku dobrych warunków do nauki w domu nakłada na rodziców cały wachlarz obowiązków. Składa się na to przyjemnie urządzony kącik dziecka, funkcjonalny warsztat pracy, przestrzeganie higieny pracy umysłowej. Bez względu na sytuację mieszkaniową, należy urządzić dziecku stałe miejsce do pracy. Powinno ono mieć swój stolik czy biurko, swoją szafkę lub półeczki na regale, gdzie będzie układało we właściwym porządku podręczniki, zeszyty, przybory i inne książki. Stolik do odrabiania lekcji musi być tak ustawiony, aby światło dzienne padało z lewej strony. Krzesełko musi być przystosowane do wzrostu dziecka, tak aby nogi dotykały podłogi. Niewygodna pozycja przy pisaniu i czytaniu może spowodować przykre konsekwencje, jak garbienie się czy skrzywienie kręgosłupa. Ma to również zły wpływ na jakość pracy. Ucząc się w nieprawidłowej pozycji dziecko szybciej się męczy, jest znużone i zniecierpliwione. Oczywiście nie tylko niewygodne siedzenie wpływa na szybkie męczenie się. Zależy to także od ogólnego stanu zdrowia dziecka, od tego, czy pomieszczenie przeznaczone do nauki zostało wywietrzone, czy dziecko dostatecznie odpoczęło po zajęciach w szkole, czy ma spokój.
Zasady dobrej organizacji pracy uczniaOto kilka przydatnych rad Izabeli Mańkowskiej, autorki kompleksowego programu wyzwalającego potencjał dziecka (źródło: I. Mańkowska, „Kreowanie rozwoju dziecka. Kinezjologia edukacyjna i inne nowoczesne metody terapeutyczne w praktyce”):
|
Najbardziej komfortowe warunki pracy domowej nie zapewniają jeszcze sukcesów w nauce, jeśli dziecko napotyka w domu na obojętność ze strony rodziców, brak zainteresowania jego osiągnięciami, jeśli jest pozostawione samo sobie. Pomoc rodziców daje dzieciom poczucie bezpieczeństwa, a także poczucie zadowolenia i radości, jeżeli rodzice dostrzegają jego wysiłki i chwalą je. Pomoc polegająca na życzliwym zainteresowaniu ustala i pogłębia więź uczuciową z dzieckiem, podtrzymującą jego zapał do nauki, wzmacnia pilność i obowiązkowość oraz przygotowuje do samodzielnej pracy. Powyższe wskazówki powinny nasunąć rodzicom pewne refleksje i przyczynić się do pełniejszego poznania swojego dziecka.
WSKAZÓWKI DO TEGO JAK ZACHĘCAĆ I CHWALIĆ DZIECKO wg J. Sakowska możemy znaleźć na stronie https://swierszczyk.pl/polecane-artykuly/szkola-dla-rodzicow/jak-madrze-chwalic-dzieci
Sposób, w jaki chwalimy, nie jest obojętny. Źle sformułowana pochwała może rodzić w dziecku różnego rodzaju napięcia, może prowokować niewłaściwe zachowania (np. pychę, nierealny obraz samego siebie). Nie każda pochwała jest dobra, nie każda powoduje zamierzony przez nas skutek. Często natomiast wywołuje: mieszane uczucia, niechęć do osoby chwalącej, rozżalenie, zniechęcenie, lekceważenie, porównywanie się z innymi, niechęć do działania, rywalizację czy poczucie niesprawiedliwości.
Dobra pochwała to nasze słowa (opis tego, co widzimy i czujemy) oraz wnioski dziecka (potrafi pochwalić samo siebie). Lepiej zatem opisywać niż wychwalać. Przy wychwalaniu mogą pojawić się mieszane uczucia: zwątpienie w wiarygodność osoby chwalącej, niepokój, zaprzeczenie, skoncentrowanie się na własnej słabości, podejrzenie o manipulowanie. Aby pochwalić bez oceniania: Pułapki i szanse dobrej pochwały: Pochwała opisowa nie odwołuje się do cech charakteru dziecka, lecz do jego starań i osiągnięć. Zachęca dziecko do powtarzania zachowań, które zostały docenione. Daje odwagę do wypróbowania swoich sił w nowych sytuacjach. Daje dziecku świadomość tego, co rzeczywiście potrafi. Buduje w nim szacunek do samego siebie. |
Zainteresowanie tym, czego dziecko się uczy, jak mu się w szkole wiedzie i to w aspekcie konkretnym (zeszytu, zadania, wypracowania) stanowi jeden z przejawów ogólnego zainteresowania rodziców dzieckiem, jego życiem.